Trek je meest alternatieve kleding uit de kast, pak al je eigen make-up en die van je moeder er ook maar bij, want het is een avond om helemaal bij los te gaan in TivoliVredenburg. Op 1 februari is het tijd voor het horror-pakket van Ice Nine Kills, Cane Hill en Motionless in White en daar kon ik geen nee tegen zeggen, want stiekem baal ik nog steeds dat ik de emo-tijd heb gemist.
De avond begint sterk met Ice Nine Kills. De band stuitert zo’n beetje het podium op en het duurt niet lang voor een groot deel van het publiek vrolijk mee stuitert. Het is goed te merken dat de heren al flink wat fans hebben in dit land: er zijn genoeg shirts te zien met de naam en er wordt flink meegezongen, geklapt en gesprongen. Frontman Spencer Charnas is overal op het podium en tijdens een memorabel moment, op het einde van de set, zelfs op het publiek te vinden. Een knallende opening met flink wat show en een enorme hoeveelheid energie.
Naderhand is het tijd voor Cane Hill, waar ik ook hoge verwachtingen voor heb. Ik heb alle bands van deze avond al eerder live gezien en de vorige keer deed Cane Hill het goed, met een leuke show, wat vanavond zeker nodig is om zijn mannetje te staan. Helaas is dit er nu niet echt. De band staat nagenoeg stil, er is weinig interactie met het publiek en waar de meesten met Ice Nine Kills nog vrolijk meededen, is er nu hooguit wat geknik met de hoofden. Het is jammer, want ik weet dat de band dit beter kan, maar deze avond zit het er gewoon niet in.
Gelukkig is er altijd de headliner en Motionless in White is nou eenmaal een en al show. Daar is niks aan veranderd sinds ik deze band voor het laatst zag: frontman Chris Motionless laat het publiek uit zijn hand eten, de moshpit is groots en nagenoeg de hele set aanwezig en er wordt ook hier volop meegeschreeuwd. De setlist bevat iets voor elke fan, al ligt er wel een kleine nadruk op het meest recente album, wat niet meer dan logisch is. De band is goed op elkaar ingespeeld en lekker op dreef, het publiek is goed opgewarmd en het stuwt elkaar goed voort.
Er is echter wel een minpuntje aan de show en dat zijn de danseressen, die af en toe het podium op komen. Het idee is heel leuk en ze zien er ook zeker leuk uit, maar ze staan wat ongemakkelijk mee te deinen en missen regelmatig het ritme van de muziek, waardoor het vooral stoort. Jammer, want dit had het echte show-element kunnen zijn, waarmee de band zichzelf net had kunnen overstijgen. Toch geeft het goede hoop voor een volgende headlining tour van de band, want goede kans dat het dan allemaal wel lekker in elkaar zit.
Kort samengevat heb ik genoeg make-up inspiratie opgedaan om een jaar vooruit te kunnen, is mijn nek nog steeds kapot en is het een meer dan uitstekende avond geweest. Jammer dat Cane Hill niet op het top van zijn kunnen leek te zitten, maar Ice Nine Kills en Motionless in White hebben dat meer dan goed gemaakt.
