Bij een concert kom je vaak dezelfde soort mensen tegen. De vorige keer hebben we al de typische mensen in de pit besproken, maar deze week nemen we een stapje buiten de zaal. Juist ja, de wachtrij! Als je nog geen fan bent van de uren voor de show begint, dan verwijs ik je graag naar mijn ode aan de wachtrij, want je mist echt wat. Wil je weten wat je precies mist? Nou, dat lees je hieronder!
De vroege vogel
Laten we deze lijst maar beginnen met het typetje dat ook de wachtrij begint: de vroege vogel. Dit is de persoon die You Me At Six serieus neemt en ook echt om zes uur ’s ochtends in de wachtrij zit. Je kunt de vroege vogel herkennen aan de lege zakjes chips en fastfood om het nest en natuurlijk de onmisbare thermosdeken. Rond de tijd dat de zaal daadwerkelijk open moet gaan, is deze fan niet echt meer aanspreekbaar, wat begrijpelijk is na twaalf uur op het asfalt zitten.
De laatkomer
Als de vroege vogel de wachtrij begint, dan sluit de laatkomer deze. Als de laatkomer al weet dat wachtrijen überhaupt een ding zijn, natuurlijk. Deze fan komt rond het begin van de headliner rustig aanvliegen en strijkt dan ergens naast de bar neer, want verder is de hele zaal al opgevuld. Voorprogramma’s zijn niet aan deze fan besteedt (‘ik kom toch alleen maar voor de headliner’) en encores ook niet, want dan kom je de zaal niet meer uit. Hoe deze persoon ooit heeft besloten naar concerten te gaan is een mysterie, want zelfs Ticketmaster heeft tegenwoordig wachtrijen.
De obsessieve nummeraar
Credit: Rosalie & Violetta
Dit is een subset van de vroege vogel die niet altijd bij shows aanwezig is, maar als deze er is, zul je er niet omheen kunnen. Zodra je aankomt zal de obsessieve nummeraar op je afvliegen, stift al ontdopt. Je denkt even dat je misschien wordt verward met een bandlid maar nee, er moet een cijfertje op je hand komen. Hoe weet je anders op welke volgorde de wachtrij moet staan, zodra er een echte rij vormt? Het klinkt allemaal als een goed plan, totdat de deuren daadwerkelijk opengaan en het alsnog ieder voor zich is, terwijl de obsessieve nummeraar hysterisch schreeuwt dat de eerste twintig op de frontrow moeten.
De voorkruipers
Credits: Digjapan.travel
Je staat inmiddels al uren in de rij en weet precies in welke volgorde de regenboog voor je staat. Die roodharige stond vooraan, daartussen een blauwharige en dan een… blonde? Die stond er net nog niet? Gefeliciteerd, je hebt een kudde voorkruipers gevonden! Deze types komen meestal niet alleen, maar sturen eerst een verkenner erop uit, waarna de rest van de groep langzaam erbij druppelt. Als je eerst op nummer 5 in de rij stond (het staat nog op je hand) ben je nu veroordeeld tot nummer 50. Je kunt je hier wel tegenin zetten, maar je bent toch altijd in de minderheid.
De zangvogels
Voordat je de zaal ziet, hoor je ze al: de zangvogels. Massaal wordt het meest bekende nummer van de optredende band/artiest gezongen, vaak begeleid door een speaker die het tien jaar geleden al heeft opgegeven. Na ongeveer een half uur en tien keer dezelfde lyrics voorbij te hebben horen komen, kun je jezelf bijna niet meer inhouden om eindelijk die fout te verbeteren en ga je maar gewoon luidkeels meezingen. In de verte hoor je de volgende groep beginnen met zingen. Gelukkig zal dit nummer pas als laatste worden gespeeld vanavond, want als je het nog een keer moet aanhoren ga je met dingen gooien.
De kletskous
Deze persoon staat niet zozeer in de wachtrij, maar snelt ernaast. Nou ja, technisch gezien heeft de kletskous een plekje en staat zijn tas daar. Je zou het alleen niet zeggen, want diegene is vooral langs de hele wachtrij aan het lopen om te praten. Het is ook onmogelijk om goed te zien wie het nou is: het enige wat je zeker weet, is dat deze persoon ongeveer iedereen en zijn moeder kent en dit ook luidkeels laat weten. Stiekem ben je jaloers (zo sociaal wil iedereen wel zijn), maar je voeten doen nu al pijn en je moet nog zes uur. Laat mij maar rustig staan, denk je nog, terwijl je je telefoon aan de mobiele oplader legt. Ik wacht wel. Het is net zo leuk in mijn eentje.
De loner
Oh, kom op! Zo’n typetje ben ik toch niet? Ik sta hier gewoon rustig mijn eigen ding te doen, door Facebook heen te scrollen… Oh god. Geen wonder dat ik in mijn eentje sta en verder iedereen aan het praten is. Wacht, voor me staat er nog eentje. Ik heb diegene nog niet op zien kijken van de telefoon. Ach, die heeft toch geen zin om te praten. Net zomin als ik, mijn stembanden zijn gevoelig en moeten gespaard worden. Het is nog maar twee uur voor de zaal opengaat, ik overleef het best.
