Myles Kennedy is een druk bezet baasje. Als hij niet in de studio zit of aan het touren is met zijn band Alter Bridge, dan is hij wel in de studio of op tournee met meestergitarist Slash. In 2009 werd bekend dat hij bezig was met een solo project, maar het duurde tot 2017 voordat dit project werd afgerond. Dat zanger en gitarist Myles gezegend is met een uniek stemgeluid is algemeen bekend. Zijn stem schijnt een bereik te hebben van vier octaven. Mijn verwachtingen waren dan ook hoog gespannen.
Wie echter had verwacht dat het solo album vol zou staan met harde riffs en bombastische songs, komt bedrogen uit. Uit de eerste singles Year of the Tiger en Haunted by Design bleek al snel dat hij een andere weg was ingeslagen. Daar waar zijn Alter Bridge collega Mark Tremonti voor zijn soloprojecten kiest voor een nog heavier sound, kiest Myles voor een ingetogen akoestische weg. In plaats van scheurende gitaren, grommende baspartijen en donderende drums, horen we akoestische gitaren, een dobro, ukelele, mandoline, banjo en een pedal steel gitaar.
Rode draad
De vader van Myles overleed toen hij pas 4 jaar was. Dit album is in zijn geheel gewijd aan deze gebeurtenis en de teksten bevatten dan ook zware thema’s zoals het alleen moeten achterblijven en hoe door te gaan na dit zware verlies. Kennelijk achtte Myles het niet passend om deze persoonlijke verhalen te voorzien van heavy muziek. Wat we horen is hoofdzakelijk akoestische rock die een mengelmoesje is van countryrock, blues en footstomping swamp music. Het nummer Devil on the Wall krijgt zelfs een beetje een rockabilly sausje. De nummers Blind Faith, Mother en Nothing but a Name zijn meeslepende nummers en de teksten zijn zeer persoonlijk van aard.
Leentjebuur
Love Can Only Heal is een mooi nummer, waarbij duidelijk leentjebuur is gespeeld bij Led Zeppelin (o.a. The Battle of Evermore). Turning Stones is een voortkabbelend countryrock nummer dat niet had misstaan op een oude LP van de Doobie Brothers, inclusief een jammerende pedal steel gitaar. Het laatste nummer One Fine Day is wat luchtiger en gaat over het loslaten van het verleden en verder gaan. Helaas gaat Myles met het nummer The Great Beyond een beetje de mist in. Het is een nummer dat niet had misstaan op een album van Alter Bridge, compleet met stevig gitaarwerk en Slavische invloeden. Op zich niet verkeerd, maar het past absoluut niet bij de rest van dit album.
Conclusie
Dit is duidelijk een album dat een beetje op je moet groeien door het wat vaker te beluisteren. Het staat vrij ver van wat we van Myles gewend zijn. Wat ik jammer vind, is dat hij zich, net als bij Alter Bridge, te vaak bedient van het ‘dubbelen’ van zijn vocalen en rare jengels aan het eind van een zin “In the year of the tigaaaaar“. Hij heeft dat niet nodig. Met name in het laag heeft hij een mooie volle stem.
Gelet op de onderwerpen waarover hij zingt, had ik liever gezien dat hij ervoor gekozen had om de muziek nog ingetogener te houden, zoals Eddie Vedder (Pearl Jam) dat deed op de soundtrack van Into the Wild en zijn solo album Ukelele Songs. Dat zou pas echt van lef getuigen en een duidelijke keuze zijn geweest. Nu blijft dit album een beetje hangen tussen twee werelden. Het doet me dan ook een beetje denken aan die TV reclame… “Ach, doe maar een frisje…”
Eindbeoordeling: 6.5/10
Releasedatum: 9 maart
Label: Napalm Records
Myles Kennedy speelt op dinsdag 13 maart in de Melkweg in Amsterdam. Er zijn nog kaarten beschikbaar.
Year of the Tiger van Myles Kennedy is te koop bij o.a. Bol.com
