Soms begint je playlist wat… bekend aan te voelen. Je kent alle nummers uit je hoofd, wilt iets nieuws, maar hoe krijg je dat nieuwe geluid in je oren? Heel simpel: laat ons het harde werk doen, de bands vinden, en jij hoeft alleen maar op play te drukken! Zo ontdek je elke keer weer iets nieuws. Deze week: I DON’T KNOW HOW BUT THEY FOUND ME.
Wie is I DON’T KNOW HOW BUT THEY FOUND ME?
De naam I DON’T KNOW HOW BUT THEY FOUND ME komt je misschien nog niet bekend voor, maar de achtergrond van de leden zal dit zeker wel doen. De band bestaat uit Ryan Seaman (ex-Falling in Reverse) en Dallon Weekes (ex-Panic! at the Disco). Het verhaal gaat dat I DON’T KNOW HOW BUT THEY FOUND ME in de jaren ’70 en ’80 heeft geprobeerd door te breken, maar de wereld toen nog niet klaar was. Nu is de muziek weer herontdekt. Zijn we er nu wel klaar voor?
Hoe klinkt het?
De band blijft trouw aan zijn verhaal en de nummers klinken dan ook alsof ze uit de vorige eeuw komen. Een beetje krakerig, beetje fanfare-achtig, denk The Killers en Panic! at the Disco als ze dertig jaar geleden een trio hadden gedaan met synthwave en hiervan een baby hadden gekregen.
Wat kan ik verwachten?
Tja, als ik je dat eens kon vertellen… Er lijkt nog meer materiaal aan te komen, maar wanneer en hoe dit er precies aankomt, is nog onbekend. Hopelijk komt er een album of EP aan, want dat zou het hele verhaal naar een hoger niveau kunnen tillen. Er worden al wel wat shows gespeeld, al is er nog niks in Europa geweest, dus het is vooral afwachten wat de heren zelf hiermee willen.
Wat moet ik echt luisteren?
Hier kan ik lekker kort over zijn, want er zijn nog maar drie nummers. Deze tracks heten Choke, Modern Day Cain en Nobody Likes the Opening Band en zijn allemaal hieronder te vinden. Ik kan je ook aanraden om even door te klikken naar het YouTube kanaal van I DON’T KNOW HOW BUT THEY FOUND ME als je van concepten houdt, want er zijn meer video’s te vinden die het verhaal wat uitbreiden.
