Na de goede start van vrijdag (de review daarvan vind je hier!) begint mijn zaterdag wat rustiger. Okay, dat lieg ik, ik begin met een potje lasergamen in een van de tenten. Het decor is zeer simpel en niet bijzonder groot, maar het is genoeg om me een minuut of vijf bezig te houden. Net de hoek omlopend sta ik bij een halfpipe van Monster Energy waar een paar BMX’ers hun ding doen. Interessant om naar te kijken, maar ik ben hier natuurlijk voor de muziek. Aldus sta ik net voor drie uur klaar in de Apollo om hier rustig een biertje te drinken terwijl Jacqueline Goveart op het podium haar nummertjes brengt. Het geheel klinkt wel lekker, maar als metalhead is dit toch niet echt helemaal waar ik naar op zoek ben. Ik moet echter toegeven, het is vermakelijk om naar te kijken en de sfeer zit er al duidelijk in. Een goed begin van de dag dus!
Ik heb ongeveer een halfuur de tijd om het pleintje over te steken naar de Jack Daniels stage, om hier nog meer Nederlands trots te bewonderen: de poppunkers van The Overslept spelen hier als volgende! Gedurende het uur dat de heren hebben spelen ze een stevige setlist door, met daarin ook twee primeurs! Ik ben de naam van beide nummers alweer vergeten, maar mocht je willen luisteren, er staat een fragment op onze Instagram en Facebook! Hoewel poppunk niet mijn ding is, kan ik zeker van de set genieten. De heren zoeken genoeg interactie met het publiek en laten geen steek vallen.
Mijn buik begint op dit moment te rommelen en dat kan maar een ding betekenen: tijd voor eten! Met de prachtnaam “Kees Kebab” in mijn hoofd loop ik richting de Restolounge, maar Kees zit zonder vlees en ik zou een kwartier moeten wachten. Dan maar weer een zak friet. Anyways, ik ben je nu aan een lijntje aan het houden, want het is tijd voor meer muziek! Ooostblok speelt hier straks om 6 uur strak zijn balkan/gypsy rock en blijkbaar wil heel Paaspop hier een dansje komen doen. Okay, dat overdrijf ik, maar het deel bij het podium staat goed vol. Alle heren zijn uitgerust in nepbont jassen en mutsen, behalve de drummer: deze ziet er meer uit als een old school rapper met dikke gouden ketting en al. De muziek van de heren is een beetje op het niveau van Russkaja, maar dan wat rustiger en meer folky. De tent gaat in ieder geval goed los! Er wordt op tafels gedanst en in de rondte gehost. De heren brengen hun muziek leuk en betrekken het gigantische publiek er bij.
Na een kort rondje over het terrein te wandelen (en even snel een cidertje te hebben gedronken op het speciaalbieren terras) keer ik terug naar de Restolounge, ditmaal voor een pubquiz. De quiz wordt in redelijk rap tempo gebracht zodat Googelen lastig wordt, met als nadeel dat ik uiteindelijk net iets meer dan de helft van de 30 vragen correct wist in te vullen. De gratis tickets voor Paaspop 2019 die je kon winnen gaan helaas aan mijn neus voorbij.
Als je mijn review van gisteren hebt gelezen, heb je misschien gemerkt dat ik wel van een cover medley hou. Ik loop richting de Theatre om hier naar de Daredevils te luisteren. De band brengt van Hazes tot Guns N’ Roses tot Paul Elstak aan een stuk door en brengt je zonder moeite in de war door twee nummers compleet te fuseren, zodat je niet meer weet wat ze nou gaan zingen. De sfeer zit er in ieder geval goed in: mensen zingen mee in de zaal, springen op en neer en dansen lekker mee. Ook de Daredevils zelf zijn lekker bezig en stuiteren op het podium heen en weer.
Als ik me dan weer richting de Jack Daniels Stage begeef, kom ik binnen in een tent die stevig heen en weer wordt geschud door de rock ’n roll chaos van Kadavar. Hoewel de drie heren op het podium redelijk op hun plek genageld staan, headbangen ze flink mee en juist die energie is in het publiek terug te vinden. De tent staat flink vol en bijna iedereen staat wel op een manier mee te bewegen. Beter dan dit is de set ook niet te omschrijven; het is een gestoorde chaos waardoor je wil bewegen.
Als volgende betreed Orange Goblin hier het podium en waar Kadavar chaos bracht, brengt Orange Goblin structuur. Natuurlijk betekent dit niet dat je er niet op gaat staan headbangen of zo, maar in vergelijking is het wat rustiger. De heren walsen lekker door en klinken goed, zeker voor een eerste liveshow in lange tijd. Hoewel ik zelf niet helemaal weg ben van de muziek van de heren zit de sfeer er weer goed in en op een festival is dat wat telt.
Waar we de dag beginnen, eindigen we ook. Bastille sluit af in de Apollo en ik mag even lekker nostalgisch doen, want ik heb de band in 2013 bij mijn eerste echte concert gezien als opener voor Muse. De band was nog niet echt populair toen, maar heeft ondertussen zijn sound, die ik iets te laf vond, verfijnd en dat is goed te merken. Het geluid buldert rustig door de Apollo heen en brengt samen met de lichtshow, die net op het randje tussen intens en rustgevend balanceert, een extreem relaxte sfeer in de tent. Hoewel ik zelf weinig met de band heb is het overweldigend en valt ook niet te ontkennen dat de band live gewoon net zo goed of misschien zelfs wel beter klinkt dan op CD. Zeker een keertje langsgaan als je de kans krijgt op een festival, of als echte fan natuurlijk op de tour.
Dan is het nu toch weer tijd om mijn bed in te kruipen en alvast te speculeren voor morgen. Ik wil proberen wat mee te pakken van Obituary, Memphis Maniacs, De Likt, Black Label Society en Black Sun Empire mee te pakken en alles overlapt. Dat wordt rennen, maar nu eerst even wat nachtrust te pakken. Zie ik je morgen weer? Byeeee!
