ALBUM REVIEW: The Word Alive – Violent Noise

Op vrijdag 4 mei kwam het nieuwe album van The Word Alive uit. Dit is al weer het vijfde album van de heren en het eerste album zonder bassist Daniel Shapiro, maar wel het eerste album met drummer Matt Horn. Het album heet trouwens Violent Noise en is de opvolger van Dark Matter. De band heeft laten weten dat dit album anders is dan het voorgande matetiaal. Dit maakt mij, mede omdat het een van mijn favoriete bands is, een klein beetje nerveus voor wat mij te wachten staat.

Groei

Wat met de release van het vorige album al snel duidelijk was, was dat de heren  afgelopen jaren, zowel muziekaal als bekendheid, zijn gegroeid. De muziekale groei wordt doorgezet op het nieuwe album. Het materiaal van de band is een stuk volwassener en is vele malen rustiger dan het voorgaande werk van de heren. Qua zang is er uiteraard genoeg geschreeuw van Telle te horen, maar minder dan voorheen. Dit is goed terug te horen in Run Away. Het is een heerlijke track die de groei van de band goed laat zien. Een ander goed voorbeeld is I Don’t Mind. Deze track bevat meer geschreeuw van Telle dan Run Away, maar is net zo catchy en goed als die track.

Veranderd geluid, zelfde gevoel

De band heeft meerdere malen laten weten dat Violent Noise anders zou zijn dan het voorgaande materiaal. Dit is echter niet geheel het geval. Het mag dan wel softer zijn dan een groot deel van het oudere materiaal en de zang mag dan iets anders klinken, maar het klinkt precies als een album dat ik van de band verwacht. Het is catchy, barst van de emotie in de tekst en ik kan mezelf terugvinden in een groot deel van de tracks op het album. Sterker nog, het is in mijn ogen het beste werk van The Word Alive tot nu toe.

Gast artiesten

Vrijwel iedere band heeft een nummer of twee waar een gast artiest op te horen is. Niets bijzonders zou je denken en normaal gesproken ben ik het met je eens, maar in dit geval niet. Op het nummer Human is Sincerely Collins te horen. Wat maakt dit zo bijzonder? Nou, dat zal ik je even vertellen. Het is namelijk een rapper. Ik had van The Word Alive niet verwacht dat hij een track zou op nemen met een rapper. Waar het bij veel bands niet werkt, doet het dat hier wel en voegt ook zeker iets nieuws en onbekends toe aan het album, iets dat de band nog nooit heeft gedaan. Als we het dan toch over gast artiesten hebben. De ander is Danny Worsnop (Asking Alexandria). Hij is te horen op Stare at the Sun. Of Danny, net als Collins, iets toe weet aan het album? Ja hoor, dat doet hij zeker. Sterker nog, het is lang geleden sinds ik zo heb genoten van Danny zijn zang.

Conclusie

De zenuwen zatten er goed in, maar dat werd na verloop van tijd stukken minder. Al met al is het heerlijk plaatje met vrijwel geen slechte track op het album. Ik raad het je dan ook echt aan om naar dit schijfje te luisteren.

Eindbeoordeling: 7.5/10
Releasedatum: 4 mei 2018
Label: Fearless Records

Boekenlegger op de permalink.

Geef een reactie