Oh, Pierce the Veil, waar zullen we beginnen? Eind 2013 was dit schijfje al aangekondigd in een speciale Kerst-video. Het album zou in 2014 uitkomen. Dat jaar is gekomen en gegaan zonder nieuws over dit album, alhoewel er wel een wereldtour was aangekondigd. In 2015 zou het album komen. De wereldtour kwam wel, waarna in de zomer het nummer The Divine Zero uitkwam en de band de Vans Warped Tour deed. In 2016 zou het album dan echt komen en nu blijkt dat driemaal scheepsrecht is: Misadventures is eindelijk uitgebracht!
De belangrijkste vraag is natuurlijk of het album het lange wachten waard is geweest, maar die laat ik lekker liggen tot het eind van het schijfje. Qua lengte en nummers is het een normaal Pierce the Veil album – elf nummers en iets meer dan veertig minuten. De nummers zijn vergelijkbaar aan de eerdere albums en er wordt zelfs een verhaallijn verder getrokken. Texas Is Forever gaat namelijk over hetzelfde meisje als Caraphernelia van het album Selfish Machines.
De echte Pierce the Veil stijl is ook weer terug te horen in alle nummers: Zo weet de band weer op interessante wijze voor het genre zijn instrumenten te bespelen (wat je meteen in het eerste nummer Dive In kunt horen), frontman Vic Fuentes die zijn stem op verschillende manieren gebruikt en de muziek die de lyrics bijna één op één volgt, waardoor het echt één geheel wordt. Het is wel jammer dat er hierdoor niet echt iets uitspringt tot de rest wegvalt, maar dat zorgt er wel voor dat het allemaal hele fijne nummers zijn om te horen.
Vic’s stem staat vooral bekend om de… nou ja, hoe verwoord ik dit goed. De zeurderigheid? Je weet waarschijnlijk wat ik bedoel: de uithalen die door je hart en ziel snijden, die een heel apart tintje aan de screams geven. Wat je hier ook van vindt (ik moest er vroeger heel erg aan wennen, sommige van mijn vrienden zijn er nooit aan gewend geraakt), op dit album zul je het niet terugvinden. Hierdoor mist de band een beetje uniekheid, wat gelukkig wel goed wordt gemaakt met de manier waarop Vic zijn stem continu inzet. In elk nummer heb je meerdere verschillende manieren waarop je hem hoort.
Je hebt misschien gemerkt dat alles dat ik tot nu toe heb geschreven niet bijzonder positief en toch ook niet negatief is. Daar zit een hele simpele reden achter: ik weet het zelf gewoon niet. Drie jaar geleden was ik gigantisch fan van de band en zou ik dit album helemaal geweldig hebben gevonden. Nu ben ik eigenlijk een beetje verder gegaan en ook al vind ik de plaat goed, er is geen echte uitschieter. Het album probeert allemaal verschillende alternatieve genres te mengen en terwijl het soms werkt (Dive In, The Divine Zero), werkt het soms ook niet, zoals bij Gold Metal Ribbon en Bedless.
Als conclusie? Het album is leuk voor de fans, maar weinig verrassend voor de rest en zal ook weinig nieuwe fans aantrekken. Een knaller als King for a Day zit er niet bij. Eigenlijk is het album een beetje als een tiener: het springt van hot naar her, maar verandert eigenlijk helemaal niets. Dat zal ook meteen de meest aangesproken groep zijn, want mijn innerlijke tiener klapt vrolijk mee op de nummers en voelt de lyrics intens. Ik ben en blijf toch 23, dus daar houdt het verder mee op. Misadventures is voor mij een avontuur dat te veilig aanvoelt.
Cijfer: 7/10
Label: Fearless Records
Releasedatum: 13/05/16
