LIVE REVIEW: Marianas Trench in Tolhuistuin

Ongeveer een jaar geleden brak een heuglijke tijd aan voor Europese Marianas Trench fans – de Canadezen zouden namelijk eindelijk naar Europa komen! Dit feestje zou op 11 oktober plaatsvinden. Nee, deze live review is niet gewoon verschrikkelijk laat, die show werd uiteindelijk afgelast omdat frontman Josh Ramsay stemproblemen had. De nieuwe datum werd vastgesteld op 18 mei in Paradiso Noord – Tolhuistuin en deze show ging wel door!

Het was dus even wachten (tien jaar maar liefst, al heb ik geluk gehad en slechts zeven jaar moeten wachten), maar ik zal nu alvast verklappen dat het de wachttijd meer dan waard was! Er was geen voorprogramma aanwezig, dus zodra de lichten uitgingen om half negen was het meteen tijd voor Marianas Trench. De band komt op en begint meteen met Astoria, het epische openingsnummer van zijn meest recente album, toevallig ook Astoria geheten. De toon is meteen gezet: veel gezamenlijke zang, intense en hoge uithalen van Ramsay en interessante muziek erachter met veel tierlantijntjes.

Het viel meteen op dat het publiek eigenlijk alles zo hard mogelijk meezong en de bevelen van de band meteen opvolgde. Op een gegeven moment waren de bevelen niet eens meer nodig! Zelfs Ramsay was onder de indruk en spreekt op een aantal momenten zijn dankbaarheid uit voor de enthousiaste fans en vroeg zich zelfs af hoe dit zo is gekomen, aangezien de band nog nooit aandacht aan Europa heeft besteedt qua promotie of radiotijd. Er werd meteen beloofd dat de band niet weer tien jaar op zich zal laten wachten, maar binnenkort al terug wil komen.

Als je deze show hebt gemist, dan moet je echt verschrikkelijk blij zijn met deze belofte, want wat was de show goed! De nummers kwamen live niet helemaal overeen met hoe het klinkt op het schijfje, maar dat kwam vooral omdat ze juist beter waren. Ramsay liet alle hoeken van zijn vocale talent zien en had het publiek meteen om zijn vinger gewonden met zijn grappige danspasjes, theatrale gezichtsuitdrukkingen en leuke gesprekjes tussendoor. Gitarist Matt Webb en bassist Mike Ayley zijn lekker op hun instrumenten bezig, maar verzorgen ook de uitstekende backing vocals en krijgen tijdens This Means War ook de ruimte om te laten horen dat ze een paar van de beste backing vocalists zijn die ik ooit heb gehoord. Drummer Ian Casselman is gewoon lekker bezig, maar verrast met een grappig rapstukje tijdens Pop 101. Zelfs de gitaar tech (Royce) mocht nog een stukje meedoen!

Kijk, ik kan deze avond verder gewoon niet helemaal in woorden bevatten, want het was gewoon magisch. Nou is mijn mening ook wel wat gekleurd omdat dit nu eenmaal een band is die ik al heel lang wil zien, maar verder is het enige dat ik echt aan te merken heb dat de band ‘slechts’ anderhalf uur speelde. Het voelde wel langer dan anderhalf uur, dus dat is eigenlijk ook niet echt een klacht. Marianas Trench is een band die het wachten meer dan waard is geweest en die je live moet zien als je een goed concert nodig hebt!