Vrijdag 28 juli komt het Australische zwaargewicht Make Them Suffer met zijn derde album. Met twee leden die na het vorige album de band verlieten, lijkt de kans op een wisseling qua sound redelijk groot. Ook is voor zover ik kan vinden keyboardiste/vocaliste Louisa Burton op het moment met een hiatus. Ik heb zelf weinig ervaring met het oude materiaal, maar daar heb ik gelukkig hulp voor in kunnen roepen. De band claimt zelf in ieder geval een risico te hebben genomen in het schrijfproces en de productie, dus laten we hopen dat het geen Suicide Silence vol. 02 wordt!
Melodisch ingesteld
Hoewel de deathcore sound nog steeds de kern van de muziek opmaakt, is te merken dat de band met dit album duidelijk de melodische kant van het genre op probeert te zoeken. De nummers lijken wel allemaal een beetje hetzelfde schema qua opbouw te volgen, wat ergens jammer is, maar het werkt goed voor de band. De band doet een intro, blaast vervolgens je gezicht er af, om je daarna te laten genieten van clean vocals. Dit is iets waar ik persoonlijk van kan genieten, maar als je het naar vind dat de zware vibe een beetje “gebroken” wordt, is dit niet je album. Ieder nummer is te onderscheiden, ondanks dat de band dus redelijk dezelfde opbouw gebruikt voor ieder nummer. Een van de mooie dingen aan het album is ook dat de band dus nog redelijk hard is, maar toch een wat “opgewekte” sound erbij weet te creëren.
Vergelijking met het oudere materiaal (door Kevin)
Ik ben persoonlijk geen fan van het nieuwe materiaal van de band. Dit album heeft maar een track die mij echt aanspreekt en dat is Fireworks. Er mist iets en dat iets is de intensiteit van de instrumenten en vocals. Door de jaren heen is de band langzaam van zijn oude sound afgestapt en dat was bij het vorige album Old Souls al te horen. Dit album sprak mij echter nog aan omdat het nog lekker hard was en een redelijk negatief thema had, net als het debuutalbum Neverbloom. Dit thema en de intensiteit zijn dus langzaam uitgestorven. Dit zorgt er voor dat de band niet meer de band is waar ik van ben gaan houden. Ja, bands veranderen nou eenmaal en soms pakt dat verkeerd uit. Ik hoop dat de band dit in ziet en met zijn volgende album een stapje terug doet in de richting van zijn oude stijl.
Beoordeling
De band is blijkbaar niet trouw gebleven aan zijn oude sound en zoals te merken zijn daar binnen ons team de meningen dus over verdeeld. Als je weg was van Neverbloom en Old Souls al minder vond worden, is dit waarschijnlijk niet je album. Als je echter kan genieten van melodischer werk, kan ik je het album zeker aanraden.
Eindoordeel: 8/10 (Jared) & 6/10 (Kevin)
Releasedatum: 28 juli 2017
Label: Rise Records
