Iets meer dan een halfjaar na zijn vorige bezoek aan Nederland is het Australische grootgewicht Thy Art is Murder in het Haarlemse Patronaat te vinden. Hoewel ze zelf waarschijnlijk al flink wat fans kunnen trekken, maakten ze deze tour extra aantrekkelijk door After the Burial, Oceano en Justice for the Damned mee te nemen. Eenmaal op locatie aangekomen leek het flink druk, maar gelukkig was de grote rij die er na vijf over zeven nog stond was voor de album release van Jacqueline Govaert, dus ik hoefde me geen zorgen te maken dat ik net een sardientje in een blik zou zijn.
De eerste band die het podium mag betreden is, het Australische Justice for the Damned. De jonge band, die slechts één album heeft, speelt een prima set en vooral de frontman staat best energiek op het podium. Talent lijkt er genoeg te zijn, maar muzikaal heeft de band nog niet echt een eigen sound. De band werkt prima als opener en kan al op wat moshers rekenen. Mocht je willen weten welke band over een paar jaar in Thy Art is Murder’s schoenen kan staan, is dit er eentje om in de gaten te houden.
Als volgende is het aan Oceano om het podium te betreden. De band opent met wat oudere nummers om de tweede helft van zijn set dan aan zijn nieuwe album Revelations toe te spitsen. De band speelt strak en frontman Adam Warren heeft live een stem waar je u tegen zegt. Bij sommige van zijn gutturals moest ik me inhouden om niet spontaan klaar te komen. Hoewel Adam niet bijzonder actief is, maken zijn gezichtsuitdrukkingen en lichaamshouding toch dat hij een van de meest imposante frontmannen is die ik ooit heb gezien.
Verlosser van de verschrikkelijke pauzemuziek (blijkbaar uitgekozen door de bands) die na Oceano volgt is After the Burial, een Amerikaanse band die zijn trots lijkt te vinden in het juiste gebruik van de 8-snarige gitaar en 5-snarige basgitaar. De band speelt op zich een prima set en het headbangt lekker makkelijk, maar muzikaal gezien is het toch niet helemaal mijn ding. De mosh pit, die bij Oceano al wat gegroeid was neemt nu nog verder in proporties toe en gaat lekker hard. Als frontman Anthony Notamaso het publiek iets opdraagt, gehoorzaamt het grotendeels wel en zo creëert de band toch een prima sfeer.
Het is dan nog even wachten (dit keer met wat betere muziek), maar dan is het toch echt tijd voor Thy Art is Murder. Zelf was ik er een halfjaar geleden ook bij (de review van die avond is hier te vinden) en als ik heel eerlijk ben heeft dat deze set voor mij verziekt. Een groot deel is opgedragen aan het nieuwe Dear Desolation, wat voor mij op zich geen probleem is. Het lijkt er echter op dat vocalist CJ McMahon niet alle woorden weet. Hoewel het gewoon kan zijn dat deathcore vocals live nou eenmaal moeilijk te verstaan zijn, lijkt de setlist, die de eerste woorden als geheugensteun bevat, dit toch te bevestigen. Gelukkig heeft CJ de tijd die hij niet aan lyrics heeft besteed, aan zijn vocals besteed, want deze zijn tenminste wel beter dan vorige keer. Ook is hij over het hele podium te vinden en stagedivet hij bij aanvang van de toegift vanaf het balkon.
CJ, CJ, CJ, maar hoe zit het nu eigenlijk met de rest van de band? Deze doet lekker rustig zijn ding en speelt heerlijk strak. De heren zijn duidelijk gefocust en missen geen enkele noot. De voornaamste en eigenlijk enige reden waarom deze show minder goed was dan de vorige, was het publiek. Een groot deel lijkt minder actief dan dat het in Doornroosje was een halfjaar terug en het deel dat wel actief is maakt hier en daar een foutje. Zo zie ik een stagediver met een gigantische boog op de grond landen om direct door te gaan naar de EHBO en weet er ook een op een rolstoelgebruiker te landen. Ik heb dan wel weer immens respect voor het feit dat het tweemaal is gelukt een crowdsurfer in een rolstoel veilig het podium op en af te krijgen, maar toch blijven mijn gemixte gevoelens een beetje hangen.
Dessalnietemin was het gewoon een mooie avond. Justice for the Damned werkt prima als opwarmer en is zeker een band om in de gaten te houden, Oceano is gewoon een verpulverende machine op het podium en ook After the Burial zette zeker een vette set neer. Misschien dat ik Thy Art is Murder op basis van deze avond niet direct aan zou raden, maar gelukkig heb ik er goede ervaring mee. Als je de kans krijgt hem live te zien moet je die zeker pakken!
