Het is dan eindelijk zo ver. Het is tijd voor een album waar ik met gemengde gevoelens naar uit hebt gekeken: het self titled album van Asking Alexandria. Dit is het eerste nieuwe materiaal van de band sinds het vertrekt van Denis Shaforostov en de terugkeer van Danny Worsnop. Het laatste album met Danny, From Death to Destiny, viel heel hard tegen omdat de band zijn oude sound had achtergelaten en teveel op Danny’s overige projecten leek. Dat heeft hij het hopelijk met zijn soloproject en We Are Harlot uit weten te gooien, dus ik hoop dat dit album weer zijn hardere sound terugkrijgt.
Niet vergelijken
Het beste wat je met Asking Alexandria kunt doen, is vergeten dat de band al een aantal albums heeft uitgebracht en dit album behandelen als een soort van debuutalbum. Het album gaat namelijk een totaal andere kant op dan het oudere werk (voornamelijk de eerste twee albums) en is hier totaal niet mee te vergelijken. Je zou dit album eigenlijk kunnen zien als een derde debuutalbum. Er zijn natuurlijk overeenkomsten, maar het is een stuk rustiger dan voorheen.
Best lekker
Ookal heb ik het album een paar keer moeten luisteren om er goed in te komen, is het al gauw duidelijk dat het veel te bieden heeft. Het hele album zit vol emotie en je hoeft niet ver te zoeken om dit in de tracks terug te vinden. Woede, ongeloof en noem het maar op. Je hoort het allemaal terug in Danny’s sterke stem en de instrumentals complementeren het goed.
Een weerwoord op elitisme
Iedere track springt er op zijn eigen manier uit, maar als ik dan toch een track moet uitkiezen als favoriet, is dat toch echt Where Did It Go? De band gooit hier al zijn frustratie richting de elitaire fans eruit. Als je niet weet wat daarmee bedoeld wordt, zoek dan maar even in de reacties op social media naar de ‘fans’ die aan het zeuren zijn dat de band maar terug moet gaan naar het oudere werk. Altijd leuk als een band daar in een goed hard nummer op reageert (zoals Danny al eerder had gedaan in Breathe Carolina’s Sellouts). Daarnaast is het nummer ook gewoon lekker catchy.
Conclusie
Ik heb veel mensen zien roepen dat dit het beste materiaal van de band is. Ik ben het hier niet volledig mee eens. Het is een heerlijk album, maar het oudere werk zoals Reckless & Relentless blijft in mijn ogen het beste materiaal van de band, maar dit wil niet zeggen dat Asking Alexandria geen retegoed album is.
Eindbeoordeling: 8/10
Releasedatum: 15 december 2017
Label: Sumerian Records
Bestel Asking Alexandria’s self titled album hier op Large.nl.
