Het was al een tijdje bekend dat Enter Shikari naar Nederland zou komen. Sterker nog, na de band heel 2016 te hebben moeten missen, staat de band op 29 november voor de tweede keer in een jaar in het land! Hopelijk is iedereen genoeg bijgekomen na de Take to the Skies tour in mei, want het is tijd om jezelf, Paradiso en vijftig vreemden om je heen helemaal murw te beuken.
Het voorprogramma van Enter Shikari zijn is altijd een hele opgave. Je weet namelijk dat het publiek altijd zijn energie wil bewaren voor de hoofdact. Juist daarom is een vreemde eend in de bijt als Astroid Boys wel de juiste keuze. Grime is een relatief nieuw fenomeen in Nederland en met als enige raakvlakken van Hip Hop en Punk is het fijn te zien dat het eindelijk aan het laatstgenoemde publiek wordt voorgesteld. Het zestal doet goed zijn best en weet na een aantal tracks toch wat beweging uit het publiek te krijgen en halverwege de set ontstaat er zelfs een korte moshpit. Het publiek heeft er zin in!
Lower Than Atlantis heeft zijn eerste headline tour door Europa al gehad. Nu is hij echter terug in het voorprogramma van een act die nog een aantal maten groter is. Het betekent wel dat een deel van het publiek de band al kent en dat kun je merken – de stembanden worden alvast opgewarmd voor de rest van de avond, de eerste circlepit is een feit en frontman Mike Duce voelt zich geliefd genoeg om, op het einde van de set, een tijdje al gitaarspelend op het publiek te crowdsurfen. Het geheel klinkt wel lekker, maar mist wat energie op het podium. Je kunt hierdoor ook in het publiek merken dat ze toch liever de energie bewaren voor de hoofdact, wat ook begrijpelijk is.
Je merkt al aan alles dat het bijna tijd is voor Enter Shikari: de eerste fans beginnen al zinnen van Solidarity te zingen, iedereen heeft ineens een stuk minder ruimte om zich heen en het podium wordt omgebouwd in de stijl van het meest recente album, The Spark. Oh ja, de gesproken aftelling en controles zijn ook een goede hint. Dit is meteen hét moment om het podium in je op te nemen, want zodra de eerste klanken klinken en de set begint, is het pandemonium. Er wordt geen moment meer stilgestaan, niet in de zaal en niet op het podium, en iedereen die ook maar een deel van de tekst kent, is het zo hard mogelijk aan het meezingen. Het is bijna onmogelijk om nog iets te horen en te zien van de set zelf, maar met gevaar voor eigen leven heb ik toch mijn best gedaan. Okay, dat was een grapje, bij een Enter Shikari show let iedereen gelukkig op elkaar.
Mocht je onverhoopt toch een rustig plekje met goed uitzicht hebben gevonden, dan word je getrakteerd op een visueel sterke show. Je verwacht ook niks minder van Enter Shikari, alle zintuigen worden gebombardeerd met indrukken totdat je je maar gewoon overgeeft aan het moment. De heren zijn allemaal aan het springen (met een extra shoutout voor frontman Rou Reynolds’ fantastische danspassen), de visuals achter de band vullen de nummers goed aan en de interactie tussen band en publiek is intens. Het klinkt goed, het voelt goed, het ziet er goed uit en als klap op de vuurpijl is er zelfs nog een adempauze halverwege de set met Airfield en Adieu. Hiervoor wordt een piano op het podium geduwd en probeert de hele zaal te gaan zitten, wat helaas niet overal goed lukte door het gebrek aan ruimte. Ik kan niet genoeg lof over deze show spreken – ik ben Enter Shikari fan geworden voor ik überhaupt de muziek leuk vond dankzij de geweldige liveshow en in de afgelopen jaren is de show alleen nog maar beter geworden.
Een show van Enter Shikari is maar moeilijk te omschrijven. Het is een unieke ervaring die ik nog geen enkele andere band heb kunnen zien evenaren – de enige die een beetje in de buurt komt is Rammstein, maar zelfs daar mist nog wat. Doe jezelf een plezier en zet deze band op je bucketlist, want dit moet je meemaken om te geloven.
