Hallo allemaal, wat fijn dat je er bent. Kom je hier vaker? Okay, genoeg chitchat. Ik ben de Poppunkmoeder en ik ga jullie wat bijbrengen over dit verwonderlijke genre dat zich maar blijft vernieuwen. Vandaag leer ik jullie hoe belangrijk het is om de klassiekers te kennen, want geschiedenis kán best leuk zijn.
Genres komen niet zomaar opzetten. Zelfs als dit wel zo lijkt, zijn er altijd al elementen in andere dingen te vinden. Zo is poppunk bijvoorbeeld terug te volgen naar de jaren ’60, waar The Ramones zijn Blitzkrieg Pop inzette. Als je nog verder teruggaat… Nee, dat wordt te lang geleden, zelfs ik kan me dat niet meer herinneren. In ieder geval: alles en iedereen is wel door iemand geïnspireerd en dit hoor je allemaal terug in wat we nu poppunk noemen. Als je niet naar poppunk luistert, vul dan daar je eigen genre in, want dit geldt voor iedereen.
Soms, heel soms, dan komt er ineens een nummer uit dat veel verandert. Zo heeft Fall Out Boy‘s Sugar We’re Going Down, Panic! at the Disco‘s I Write Sins Not Tragedies en My Chemical Romance’s Welcome to the Black Parade emo op de kaart gezet, Good Charlotte, Blink-182 en Jimmy Eat World hebben het genre poppunk nieuw leven ingeblazen met verschillende hits en zijn ongeveer alle bands die je nu kent wel geïnspireerd door een oudere band met een sterk nummer. Als het collectief geheugen en je favoriete bands deze bands en nummers de moeite waard vinden, waarom zou jij dat dan niet vinden?
Je kunt een nummer pas echt eer aandoen als je weet waar het vandaan komt. Je kunt Waterparks niet los zien van Good Charlotte, My Chemical Romance niet van Thursday en zonder New Found Glory is er een goede kans dat All Time Low niet had bestaan. Zonder al die eerdere bands had je de bands van nu niet gehad en dat zou flink jammer zijn. Je ziet zo ook de evolutie in wat best een statisch genre lijkt: Door in ieder geval bekend te zijn met de eerdere nummers, zie je hoe dezelfde elementen een andere twist krijgen.
Nou kan ik natuurlijk de enige zijn die het leuk vindt om te weten waar mijn favoriete bands vandaan komen. Dan nog heb ik een argument waarom je de klassiekers moet kennen: het zijn fucking bangers, man! Zeg me dat je stil kan staan op American Idiot en geen zin krijgt om Trump in zijn gezicht te meppen. Wat is er nou leuker dan gezamenlijk met iedereen Jimmy Eat World‘s The Middle te zingen? Massaal mee te klappen op All Time Low‘s Dear Maria, Count Me In en de verbaasde blik van de outsiders te zien?
Kijk, we kunnen alleen maar leren van geschiedenis en klassiekers zijn klassiekers voor een reden. Als je nu nog steeds niks hebt met die oude muziek, dan nodig ik je graag uit om hieronder de playlist even aan te zetten. Wie weet vind je wel je favoriete nieuwe band of kun jij de volgende keer ook meebrullen als iedereen de tekst lijkt te kennen behalve jij. Als je zelf nog nummers kent die klassiekers zijn en niet in de playlist staan, laat het ons vooral weten in de comments!