Photo Credit: Cai Dixon via Leeds Festival Press Photos
Stiekem ben ik alweer terug in het oude bekende kikkerlandje, maar ik breng mezelf nog even terug in de festivalsfeer om ook nog van de zondag van Leeds Festival verslag te doen. Er is genoeg gebeurd, dus laten we snel beginnen!
Het terrein is in de tussentijd veranderd in een modderpoel, dus echt veel rondlopen doe ik vandaag niet. Ik parkeer mezelf bij aankomst meteen aan de barrier in The Pit (de rock tent, basically) en zie daar Ecca Vandal en Man with a Mission terwijl ik wacht op I Don’t Know How But They Found Me. Die laatstgenoemde is trouwens echt het wachten en de regen waard geweest, want leden Dallon Weekes en Ryan Seaman zijn fantastisch op dreef, goed op elkaar ingespeeld en Weekes windt het publiek zonder moeite om zijn vinger.
Sum 41 samen met Mike Shinoda op het podium bij Leeds Festival 2018. Credit: Matt Eachus via Leeds Festival Press Photos
Shinoda & Sum samen op podium
Afijn, dan toch maar de regen in voor Sum41, waar Mike Shinoda op een gegeven moment ook langskomt om samen Faint te spelen. Ik wil hierna wel verder naar andere bands, maar eerst moet er weer gegeten worden, wat me trouwens bij een ander punt van het festival brengt: het is allemaal verrassend goed geregeld voor een festival. Niet alleen zijn de rijen voor tentjes kaarsrecht en kruipt er niemand voor, ook is alles goed aangeduid en moet je wel heel slecht zijn in de weg vinden om verdwaald te raken. Zelfs mij lukte het niet en ik raak zelfs nog weleens verdwaald richting Dynamo.
Uiteindelijk houdt het op met regenen (soort van), toevallig net als het de beurt is aan Panic! at the Disco om op te treden. De band begint met een countdown – wat ik niet helemaal vind passen als sub-headliner, maar niemand heeft iets aan mij gevraagd – en gaat daarna in sneltreinvaart door de grootste hits heen. De focus ligt duidelijk op de laatste twee albums en frontman Brendon Urie klinkt altijd goed, maar het mist net een beetje meer, wat Fall Out Boy wel had op de zaterdag.
Een Britser einde kan niet
Na de set, die afgesloten wordt met vuurwerk, is het bijna klaar voor mij: nog even dansen bij Pendulum en daarna ga ik richting bed. Dit was bijna mislukt, aangezien mij bijna meteen drugs werden aangeboden. Nog zo’n ding wat me niet gebeurd in Nederland of België. Daar moet ik er altijd voor betalen… Nee grapje hoor, ik ben letterlijk en figuurlijk een nuchtere Hollander. In tegenstelling tot de meeste Britten, die het hele weekend al hard gaan. Gelukkig heb ik de herinneringen nog.
Vuurwerk na Panic! At the Disco op Leeds Festival 2018. Photo Credit: Matt Eachus via Leeds Festival Press Photos
Met die herinneringen zal ik het voor nu moeten doen, want Reading&Leeds Festival 2018 is afgelopen voor mij. Het was fantastisch en als dit festival nog niet op jouw bucketlist staat, zet die er dan heel snel op. Dit is iets wat je moet meemaken als je een festivalmens bent, en zo noem ik mezelf zeker na dit weekend.
Klik op de besbetreffende dag om ook mijn verslagen van de vrijdag en zaterdag van Leeds Festival 2018 te lezen.
