Donderdag 9 november was het weer zover: Impericon Never Say Die! tour keerde terug naar Patronaat. Na een line-up met Whitechapel, Thy Art is Murder en Carnifex als “hoofdacts” in 2016 ben ik zelf een beetje teleurgesteld in het feit dat we dit jaar Emmure, Deez Nuts en Chelsea Grin voorgeschoteld krijgen. Niet dat ze slecht zijn, maar ik vind het zelf wel een flinke stap terug.
Maar goed, eerst mogen de wat kleinere bandjes zich presenteren. Opener van de avond is deathcore formatie Lorna Shore. De zaal is (door de vroege start van deze drukke avond) nog redelijk leeg. De band maakt niet al te veel gebruik van de gigantische ruimte die hij heeft gekregen, maar zet desalniettemin een sterke show neer. Frontman Tom Barber zoekt hier en daar wat publieksinteractie, maar dit is niet altijd even succesvol.
Een stuk beweeglijker is het Australische Polaris. De leden springen over het podium heen en zetten ook muzikaal een stevige show neer. Vocalist Jamie Hails probeert mensen zo ve te krijgen om mee te zingen, maar dit lijkt nog lastig te zijn, iets wat misschien licht aan het feit dat Mortal Coil nog geen week uit is. Als ik een band meer tijd kon geven, dan had Polaris deze van mij gekregen.
Mijn mening over Kublai Khan’s nieuwste album Nomad mag duidelijk zijn: ik hoor hem liever niet. Live is dit echter een wat ander verhaal. De band zet een potje simpel beukwerk neer en dit lijkt de lokroep voor pitters, hardcore dancers en crowdkillers te zijn, want in de pit vliegen de armen, voeten en lichamen in het rond.
Het laatste “kleintje” van de avond is Sworn In. De band zet een heerlijke show neer, inclusief een (voornamelijk) rode lichtshow die goed bij zijn nieuwste plaat ALL SMILES past. Het klinkt goed, de zanger is lekker energiek en duwt de microfoon soms het publiek in en ook de gitaristen zijn goed actief op het podium. Voordat ik het weet zijn de 25 minuten echter al om en verlaat de band helaas het podium.
Chelsea Grin is de eerste grotere naam die we op het podium vinden, maar ook op een flink aantal bandshirts die mensen al aan hebben. Het viertal zet een vette show neer en krijgt, zoals verwacht, goede reacties uit het publiek, dat sommige delen luidkeels mee zingt. Er wordt flink met de hoofden geknikt en gesprongen en ook de pit is weer goed aanwezig. Bonuspunten ook voor het feit dat de drummer gewoon doodleuk mee grunt.
Als volgend betreed Deez Nuts het podium. Hoewel de muziek die de band speelt niet echt mijn ding is, kan ik niet ontkennen dat de band een goede show gaf. Aan de setlist te zien ramde de band er 15 nummers doorheen in 40 minuten, publiek mocht op het podium komen zingen en de interactie was huge. De heren springen energiek over het podium heen en weer, terwijl het publiek dat in de zaal doet.
Afsluiter van de avond is Emmure. De band gooit voornamelijk nummers van zijn nieuwste album Look at Yourself naar het publiek, bijna de helft van de setlist bestaat uit het nieuwe materiaal. Het viertal beweegt energiek mee op zijn muziek en het publiek mosht nog harder, maar wat verwachten we dan ook met de stevige partij beukwerk die Emmure aanlevert!
Impericon Never Say Die! is zeker aan te raden als je kennis wilt maken met nieuwe muziek door de grote hoeveelheid bands die hier in redelijk korte tijd staat. Persoonlijk vond ik de line-up dit jaar wat laf vergeleken met vorig jaar, maar het was nog steeds een prima avondje.
