ALBUM REVIEW: Of Mice & Men – Defy

Vlak voor het einde van 2016 is naar voren gekomen dat Austin Carlile (vocals) niet meer bij Of Mice & Men hoorde. Het hele hoe en wat was nogal turbulent, maar in het begin van 2018 brengen de overige vier bandleden het album Defy uit na meerdere singles en ditmaal neemt bassist Aaron Pauley naast zang ook het schreeuwwerk voor zijn rekening. Het geluid van de eerste singles lijkt erop te duiden dat hem dit prima af gaat, wat er dus op duidt dat de band prima door kan zonder een vervanger.

Een goed begin is niet per se het halve werk

Het album opent op zich prima. Defy is niet echt iets speciaals en Sunflower klinkt nogal saai, maar dit wordt gebalanceerd door het feit dat Unbreakable het beste nummer op het schijfje is door de lekkere afwisseling tussen screams en cleans en de goede riffs. Back to Me is wat rustiger en klinkt op zich ook heerlijk, met een lekkere bridge erin. Instincts is lekker hard met een uplifting refrein, maar met deze eerste vijf tracks ben ik nog niet per se verkocht. Vertigo volgt hierop en ik weet gewoon niet echt wat ik van de track moet denken. Het geheel is matig, terwijl sommige losse stukken of riffs weer goed klinken.

Weinig verbetering

De tweede helft van het album gaat naar mijn mening nog verder achteruit. Money is een track waarbij ik eerder een stel 50-jarige hardrockers op het podium zie staan met een zoon die daadwerkelijk kan zingen achter de microfoon. How We Will You Live doet een goede poging om een van de betere tracks op dit album te worden, maar de riffs zijn net jammer en ook het refrein spreekt deze status een beetje tegen door het niveau van de track wat omlaag te halen. Vervolgens hebben we gelukkig nog On the Inside, een heerlijke rustigere anthem waarin de zang van Pauley prima tot zijn recht komt. Hierna hebben we nog Warzone, met screams die zo hees klinken dat het niet echt fijn meer is, Forever YDG’n is vervolgens weinig speciaals en gelukkig vinden we nog wat aantrekkelijks in If We Were Ghosts, een grotendeels akoestische track waarin Aaron weer laat zien waarom hij wel een microfoon verdient.

Conclusie

Of Mice & Men kan duidelijk een beter album maken. Het niveau gaat op en neer, maar blijft voornamelijk rond de “wel okay” hangen. Zonde, want van deze band verwacht ik dus gewoon meer. Misschien is het omdat de band zijn draai weer moet vinden, maar dit is een van de slechtste albums van de band, als het niet de slechtste is.

Beoordeling: 5,5/10
Releasedatum: 19 januari 2018
Label: Rise Records

Boekenlegger op de permalink.

Geef een reactie