Voor poppunk liefhebbers is het Eindhovense Dynamo de komende maanden dé place to be, want de programmering is uitstekend voor dit genre. Op 7 maart is het tijd om je hometown te verlaten en massaal naar het zuiden te gaan, want As It Is zal, samen met zijn voorprogramma’s, de zaal flink op zijn kop zetten.
We beginnen de avond vroeg, want er zijn veel bands die staan te popelen om te spelen. Om zeven uur begint Grayscale met zijn set en het wordt meteen duidelijk dat iedereen zich allang op heeft gewarmd. Het duurt niet lang voor de eerste crowdsurfers beginnen en er is tijdens deze set zelfs al een voorzichtige moshpit begonnen. De heren staan intussen lekker op het podium hun ding te doen en genieten er duidelijk van dat een groot deel van het aanwezige publiek al bekend is met de muziek. As It Is frontman Patty Walters komt ook nog even langs om een stukje mee te zingen, waardoor je meteen dat beetje extra krijgt waar je voor naar een show gaat.
Grayscale frontman Collin Walsh in Dynamo. Credit: Lenny van Dijk
De crowdsurfers nemen bij de volgende band, Courage My Love, even wat rust. Dit laat alleen maar beter zien hoe hard de band op het podium uit zijn dak gaat, want die energie is een prachtig iets om te zien. Frontvrouw/gitarist/af en toe toetsenist Mercedes Arn-Horn zweept het publiek lekker op en doet net alsof het geen moeite kost om alle noten te halen en daarbij ook nog een instrument te bespelen. Bassist (en af en toe gitarist) Brandon Lockwood gaat zo intens op in de muziek dat het een extra laag krijgt. Intussen is drumster Phoenix Arn-Horn de ruggengraat van de set. Er is hier misschien minder reactie vanuit het publiek, maar dat doet niet af aan de kwaliteit van de show.
Courage My Love in Dynamo. Credit: Lenny van Dijk
We zijn nog niet klaar met de opwarmers: WSTR betreedt het podium en doet zijn best deze meteen weer af te breken. Het interessante aan vanavond is dat je eigenlijk alle kanten van de poppunk wel meemaakt en WSTR neigt hierbij meer naar de boze, Neck Deep-achtige kant van het genre. Het publiek verandert meteen weer in een golf waarop gretig wordt gesurfd en de band steekt hier graag een helpende hand toe om de surfers op het podium te trekken. Ik wil graag iets zeggen over de muziek, maar helaas heeft iemand de volumeknop zo’n zwieper gegeven dat ik eigenlijk alleen nog maar de bas kan horen. Gelukkig kan ik aan de reactie van het publiek aflezen dat het een succesvolle set is.
Het is inmiddels eindelijk tijd voor de headliner en je merkt het meteen: iedereen kruipt langzaam richting het podium. Zodra As It Is ook echt het podium opspringt gaat meteen iedereen los. Het begint een thema te worden, maar ook hier zijn de crowdsurfers niet van het podium af te slaan. De volumeknop is inmiddels weer iets teruggedraaid zodat de vocalen weer te horen zijn, maar mijn gehoorbescherming trilt er nog steeds bijna uit. Ach, soms neem je het gewoon voor lief, helemaal als de avond zo lekker gaat als deze.
Moshpit tijdens WSTR in Dynamo. Credit: Lenny van Dijk
De set is lang – negentien nummers in totaal – met een goede afwisseling tussen nieuw, oud, snel en rustig. Tussendoor is ook tijd voor wat gepraat, waarin vooral de goede oude tijd wordt teruggehaald toen de band in een uitverkochte basement stond. Je kunt goed merken dat het Nederlandse publiek hierdoor een plekje in het hart van As It Is heeft gekregen en andersom is dit ook duidelijk het geval. Als klap op de vuurpijl komen er leden van Grayscale op het podium om een nummer mee te zingen, wat het cirkeltje helemaal rond maakt, en kan alle energie eruit worden geknald met de laatste twee explosieve nummers, okay en Dial Tones.
As It Is Frontman Patty Walters in Dynamo. Credit: Lenny van Dijk
Ik kan hier nog allemaal grappen over poppunk en het genre proberen te bedenken, maar wat deze avond vooral heeft laten zien, is dat het genre springlevend is. Walters verklapte op het einde nog dat de band klaar is met zijn derde album, dus we kunnen nog veel verwachten in de toekomst!
