Gisteren zijn we al redelijk goed van start gegaan op FortaRock met o.a. Parkway Drive, Arch Enemy en Kreator (de review vind je hier) en vandaag knallen we keihard verder! De weersvoorspelling is al beter dan die van gisteren, dus dat zal ook zeker meehelpen.
We openen wat minimalistisch in de tent stage met het duo Mantar. De heren staan met drumstel en gitaar aan weerszijden van het podium en staan naar elkaar gericht. Qua show element is Mantar misschien geen grootse band, maar het geluid van de mannen maakt dat zeker goed! Een ruwe mix van verschillende soorten metal en punk schudt het Goffertpark goed wakker, of je nu in de tent staat of nog ergens daarbuiten aan het uitbrakken bent van gisteren.
Buma Rocks is dit jaar onderdeel van FortaRock en de organisatie presenteert dit jaar daarom ook een viertal Nederlandse bands. De eerste daarvan is VUUR en een band als deze is uiterst geschikt om de mainstage te openen. Ik heb de band eerder al geprezen voor zijn set op Paaspop (waarvan de review hier te vinden is) en ook vandaag speelt hij weer heerlijk. Vandaag is het al helemaal een thuisshow voor frontvrouw Anneke van Giersbergen, die dan ook voldoende bekenden in het publiek ziet. Het publiek is zeer enthousiast en het is dan ook niet raar dat later de signeersessie van de band, waar ik zelf ook even langs wip met mijn setlist van Paaspop, redelijk druk is.
Van de Faeröer Eilanden (ja, ik moest zelf ook opzoeken waar dat ligt) komt viking/folk metal band Týr naar de tent stage in het Goffertpark. De band brengt zijn muziek wat melodischer en minder rauw dan vooraanstaande genregenoot Amon Amarth, maar ik zie hier zelf persoonlijk geen problemen. De band staat energiek en blij op het podium en dit pakt het publiek met gemak op. Een heerlijke set met weinig poespas van een viertal sympathieke heren. Zeker een aanrader om even mee te pakken op een festival als je de kans hebt!
FortaRock. Credit: Lenny van Dijk.Op de mainstage volgt nu DragonForce. Ik ben al lange tijd fan van de band, maar zie ze nu pas voor de tweede keer live (de eerste was afgelopen oktober, die review kun je hier lezen). De set is lekker gebalanceerd en bevat zowel nieuw als oud materiaal. Ook wordt de re-issue van The Power Within (2011) even gepromoot. De band krijgt het publiek prima mee in zijn chants en bewijst een prima festivalband te zijn. Natuurlijk wordt er afgesloten met de (mede door Guitar Hero) bekendste track Through the Fire and the Flames.
Ondertussen is het al drie uur en mijn maag begint te knorren, dus ik neem rustig plaats bij een van de voedsel-standjes om hier onder het bizarre geluid dat Igorrr uit de tent stage blaast eens even wat rust te pakken, we hebben tenslotte nog acht uurtjes te gaan. De zogenaamde barok-core die over het veld galmt bestaat uit vette blastbeats afgewisseld met stukken breakcore, opera en “normale” metal. Voor mensen die niet bekend zijn met Igorrr moet dit vast raar hebben geklonken, maar als je een beetje van bizarre mixjes houdt, is het zeker een aanrader om Igorrr een keertje te beluisteren als je de kans hebt.
Avatar staat al sinds een goeie vijf jaar bij mij in het boekje voor “geweldige live shows”. Ook voor deze band geldt dat ik hem op Paaspop al heb gezien (en zijn tour in maart, die review vind je hier), het grote verschil is nu echter dat hij niet even snel voor een show is overgevlogen, maar naar FortaRock komt als onderdeel van de festivaltour. Dit betekent dus dat de hele stage setup van de Avatar Country tour weer mee is! Met een settijd van 50 minuten was er genoeg ruimte om zowel materiaal van Avatar Country te promoten als om de betere oudere nummers terug te laten keren. Avatar blijft naar mijn mening keer op keer een aanrader!
Crowdsurfers op Fortarock. Credit: Lenny van Dijk.Buma Rocks zou vandaag dus een viertal Nederlandse bands presenteren. For I Am King is misschien wel de minst bekende, maar wel de hardste van het stel! De melodic death metal band mocht op de theater stage spelen en zocht de verbinding met zijn publiek, hoewel dat nogal lastig was door de vorm van het podium en het theater. De circle pit die frontvrouw Alma vraagt wordt meer een rectangle pit van 2 rijen mensen die om elkaar heen rennen. Door de zitmogelijkheid krijgen mijn benen in ieder geval wat rust, dus dat is weer mooi meegenomen.
Het is weer tijd voor ieders favoriete piratenmaatjes: Alestorm kaapt de mainstage! De band knalt er een heerlijke festivalset doorheen met vooral materiaal van het nieuwste album No Grave but the Sea, maar natuurlijk komen alle populaire nummers van eerdere albums ook gewoon voorbij zetten. Naar het einde van de set toe wordt de gigantische opblaasbare badeend weer het publiek in gegooid en stuitert hij alle kanten op. Een goede set gevuld met roeipits, meezingers en slechte grappen, met als kers op de taart Wolves of the Sea samen met Týr’s Heri Joensen. Frontman Christopher Bowes laat Heri de keyboardsolo spelen, maar krijgt een beetje spijt zodra hij doorheeft dat Heri geen keyboard kan spelen. Desalniettemin een heerlijke en geslaagde set van Alestorm. Altijd kijken bij dit vijftal als je kan!
Half wetende dat de Thy Art is Murder show in de theater stage het nooit gaat redden bij enig ander optreden van de band (wat later door andere bezoekers bevestigd werd), half uit nieuwsgierigheid naar de muziek van Satyricon en half wetende (wacht, wiskunde) dat ik anders mogelijk lang zit te wachten op de signeersessie van Alestorm, ga ik op het grasveld tussen de mainstage en tent stage in zitten. De black metal van de Satyricon is wat minimalistischer dan die van Watain gisteren was, maar zeker niet slechter. Ik zit rustig met mijn hoofd mee te knikken op de muziek en hoewel ik niks kan zien, lijken de cues als “FortaRock, how are you doing?” en “let’s see some movement” met het daarop volgende gejuich er toch wel op te duiden dat het een goede show is daarbinnen. De volgende keer dat ik de kans krijg moet ik misschien toch eens proberen iets dichterbij te gaan staan.
Crowdsurfende opblaasbare badeend. Credit: Lenny van Dijk.De volgende band op de mainstage is een beetje een aparte: Opeth kruist meerdere genres door elkaar, hoewel een stuk minder dan Igorrr. Voor het festival was ik nog niet echt bekend met de band en hoewel de set lekker weinig poespas had, was het toch zeker een succesvolle. Muzikaal walst de band een beetje door de genres heen en juist dit talent leek veel bezoekers, waaronder ik dus zelf, te betoveren. Verder kan ik eigenlijk niet zo veel zeggen over de set, maar ik raad je dus vooral aan om eens naar wat Opeth materiaal te gaan luisteren!
Er zijn weinig bands die kunnen zeggen dat ze een hele groep aan hedendaagse populaire bands direct of indirect inspireren, maar het legendarische Meshuggah is hier een van. Het welbekende djent geluid van de band heeft flink wat aanhangers op het festival, want mensen staan tot ver buiten de tent stage naar de set te kijken, en terecht. De verlichting zorgt er grotendeels voor dat je op het podium niet meer ziet dan schimmen en dit voegt alleen maar toe aan het karakter van de band. Hoewel de drums achteraan iets te zacht klonken ten opzichte van de rest van het geluid, kan ik alleen maar zeggen dat dit een klapper van een show was en dat Nightwish als afsluiter wat te bewijzen heeft.
Een knallend einde van FortaRock 2018. Credit: Lenny van Dijk.Terwijl de laatste tonen van Meshuggah nog klinken licht de backdrop van Nightwish op: het gigantische, podium strekkende LED-scherm is van 1 minuut aan het aftellen tot de eerste klanken. De set van Meshuggah eindigt een seconde of tien voor Nightwish begint en zodra de de timer 0 bereikt klinken direct de eerste noten van End of all Hope. Muzikaal valt er niks te klagen en bij de meeste nummers mist de band geen enkele noot. Er liepen echter veel mensen direct na Meshuggah de poort uit en ik snap volkomen waarom: de kracht van Nightwish zit in zijn muziek. De bandleden bewegen niet extreem veel en zijn er ook niet echt op uit om het publiek te entertainen, ze lijken het publiek meer een ervaring te willen brengen. Hoewel de band dus een enorm LED-scherm als backdrop heeft gebruikt hij deze alleen om ondersteunende beelden, bijvoorbeeld landschappen, te laten zien. Mede hierdoor zou ik Nightwish zelf niet per se als headliner neer willen zetten, maar eigenlijk net iets eerder, puur door het gemis van een showelement.
Na deze tweede dag zit deze editie van FortaRock er al weer op en er was zeker genoeg te zien. Hoewel de programmering hier en daar wat raar leek, heb ik goed van het festival kunnen genieten. Hopelijk tot volgend jaar!
