Het is weer december en dat betekent feestdagen! Daarentegen betekent het ook dat het jaar bijna af is gelopen, wat de beste tijd is om terug te kijken op 2016. Sommige bands hebben een bewogen jaar gehad en daar besteden wij graag wat extra aandacht aan. Eerder was het al de beurt aan twenty one pilots, Avenged Sevenfold en Architects, maar vandaag nemen we een kijkje naar het 2016 van Klayton.
Okay, om even te beginnen is Klayton dus niet de naam van een band. Klayton is beter bekend als Celldweller, Circle of Dust en Scandroid. Ieder van zijn projecten heeft een eigen stijl. Celldweller is Klayton’s hoofdproject en zou geclassificeerd kunnen worden als een hybride tussen elektronische stijlen(zoals electro of drum & bass) met aggresieve rock/metal. Onder deze naam creëert Klayton ook soundtracks. Circle of Dust is zijn jaren ’90 industrial/electronic-rock project en Scandroid valt onder de new retrowave. Van de meeste artiesten zou je dan verwachten dat ze aan een project tegelijk werken en misschien een CD per project per jaar uit kunnen brengen. Klayton heeft dit jaar echter besloten dat dat aan de lage kant was en kwam dit jaar in totaal met 10 albums, hoewel we zeker niet kunnen zeggen dat het allemaal nieuw materiaal is.
Laten we eens beginnen met Klayton’s hoofdact, Celldweller. Als eerste hebben we een album waarvan ik een beetje betwijfel of ik het mee moest laten tellen, maar omdat we het later over remasters gaan hebben telt deze toch echt wel mee: Space & Time (Expansion) kwam op 8 april uit en bevat slechts één nieuw nummer. Hiernaast zijn remixes van Celldweller’s tracks te vinden van onder andere Zardonic, Voicians en SeamlessR. Op 9 mei kwam vervolgens Transmissions Vol. 03 uit, wel volledig bestaand uit nieuw materiaal. Waar het voorgaande album uit een “gewone” reeks komt, zijn de Transmissions albums bedoelt om een ambient geluid te creëeren waarbij je je als luisteraar op een buitenaardse planeet of in een ruimteschip kunt wanen. Het laatste Celldweller album van dit jaar is Soundtrack For the Voices in My Head Vol. 03, welke op 2 september uitkwam. Dit album bevat ook geen nieuwe inhoud, maar waar er een End of an Empire album is zonder de Faction tracks, bevat deze CD alle Factions. Factions waren verhaalvertellende opvullers en de Soundtrack serie draait precies om hetzelfde type geluid als deze tracks. Naast de 15 Factions zijn er op dit album 4 andere eerder gereleasete nummers te vinden en een nieuw nummer genaamd Mission to Mercury.
Klayton bracht dit jaar vijf albums uit onder de naam van Circle of Dust en één als Circle of Dust onder de naam van Argyle Park, een oude industrial supergroep met Chris Martello en Dan Levler. Voor Circle of Dust waren dit Circle of Dust (Remastered) (4 maart), Brainchild (Remastered) (29 april), Metamorphosis (Remastered) (24 juni), Disengage (Remastered) (14 oktober) en Machines of Our Disgrace (9 december). Op dit moment denk je waarschijnlijk: “Waarom zijn er vier remastered albums?”. Dit heeft alles te maken met het feit dat Klayton was gestopt met Circle of Dust na een labelwissel in 1995. Hij heeft persoonlijk alle vier de albums geremastered nadat hij eind 2015 de rechten tot de band weer in zijn handen kreeg. De meest recente release, Machines of Our Disgrace, is wel nieuw materiaal. Sommige fans zaten hier dus al 20 jaar op te wachten. Onze review vind je hier. Daarnaast is er ook een remaster gekomen van Argyle Park’s enige officiele release, Misguided. Deze kwam op 19 augustus uit en hoorde dus bij de complete remaster set van Circle of Dust. Fans zullen waarschijnlijk niet nog eens 20 jaar moeten wachten op nieuw materiaal; Klayton heeft gezegd meer met het project te gaan doen.
Als je goed hebt geteld ben je er vast wel achter dat we nog één album missen. Dit is het eerste album van Klayton’s project Scandroid en draagt de titel Scandroid. Het album bevat onder andere eerder gereleasete nummers Aphelion, Datastream en Salvation Code, maar bevat ook 12 nieuwe nummers, waaronder de Tears for Fears cover Shout. Scandroid kwam 11 november uit en de review kan je hier vinden.
Met zoveel albums in 2016 vraag je je misschien wel af, heeft Klayton nog energie en inspiratie over voor 2017? Dat is een vraag die we natuurlijk niet met zekerheid kunnen beantwoorden, maar mocht dit niet zo zijn dan hebben we dit jaar genoeg gekregen om volgend jaar niet te zeuren.
